Life
Vragen en antwoorden
Als je voor dierenwelzijn werkt krijg je nog wel eens vreemde en domme vragen.
Vooral domme helaas...
Soms verdienen ze dan ook een dom antwoord.
Deze mag niemand onthouden worden vind ik!
(achternamen zijn maar even 'bla' geworden, behoeft vast geen uitleg toch?)
Vraag:
Vooral domme helaas...
Soms verdienen ze dan ook een dom antwoord.
Deze mag niemand onthouden worden vind ik!
(achternamen zijn maar even 'bla' geworden, behoeft vast geen uitleg toch?)
Vraag:
-----Oorspronkelijk bericht----- Van: Cornelis Bla [mailto:bla@kpnmail.nl] Verzonden: vrijdag 11 mei 2012 18:35 Aan: info@sophia-vereeniging.nl Onderwerp: Recht van Overpad L.S. Wat is er bij U bekend over recht van overpad voor katten in tuinen en tuincomplexen. Hatelijk dank voor uw reaktie, Hr. C. Bla Bla Bla Utrecht E-mail: bla@kpnmail.nl
Het begint al lekker met 'hatelijk dank', maar, vooruit, tikfoutje. De vraag zelf, toe nu! Mijn antwoord:Geachte heer Blomhert, Een recht van overpad is het recht dat u heeft om gebruik te maken van (een deel van) de grond van iemand anders. Heeft de kat recht van overpad? Dan mag de kat over de grond van de buren lopen of fietsen om bij zijn huis of ander eigendom te komen. Mocht de kat dit recht van overpad niet hebben dan is dit natuurlijk niet toegestaan en zal de kat een andere manier moeten vinden om naar zijn bestemming te komen. Als de kat zich niet aan de regels houdt is een goed gesprek op zijn plaats. Mochten de kat en u er samen niet uitkomen dan kunt u bemiddeling krijgen. Denk in dit geval aan een afgestudeerde hond of, in sommige gevallen, een onpartijdig konijn. Mocht de kat in zijn geheel niet reageren, bedenk dan dat het een KAT is en waarschijnlijk geen Nederlands spreekt. Met vriendelijke groet,Of ik mijn antwoord echt heb verzonden? Het blijft een vraag, wie weet leest mijn baas ook mee :)
Witte onderbroeken
Voordat je een mening er uitgooit moet je eerst kennis hebben van hetgeen je wil bekritiseren.
Dat is mijn mening althans, je moet alles met goed fatsoen kunnen funderen, niet domweg wat gaan schreeuwen.
Dus, toen ik weer eens een keertje televisie besloot te kijken en een aankondiging zag van een nieuw programma met Patricia Paay besloot ik na mijn eerste rillingen eerst eens dit nieuwe staaltje te gaan kijken. En daarna mijn gefundeerde mening te geven.
Ik moet zeggen, dit vond ik erg moeilijk. Ik zal even uitleggen waarom.
Het programma gaat over vrouwen van boven de 40 die een relatie aangaan met een (veel) jongere man. Mevrouw Paay leidt dit in met de opmerking dat niemand opkijkt van een oudere man met een jongere vrouw maar een oudere vrouw met een jonge(re) man trekt nog altijd veel bekijks, en dat mag niet meer kunnen in deze tijd!
Eerlijkheid gebied mij toe te geven dat ik van beide zaken nog immer een beetje opkijk. Vooral als het gaat om van die echt oude mannen/vrouwen die duidelijk hier naar op zoek zijn geweest. Dat vind ik altijd een beetje sneu en ze zijn zo goed herkenbaar. Aan de andere kant komt het natuurlijk ook voor dat je domweg verliefd wordt op iemand, dolverliefd, niet-meer-terug-te-draaien verliefd en dan blijkt diegene veel jonger te zijn. Als die liefde dan wederzijds is dan zeg ik, ga heen en wees gelukkig saampjes!
Maar die mensen die hebben besloten dat ze niks anders meer willen vanwege wat voor reden dan ook, het zal zó zijn en niet anders, die kunnen wat op mijn irritaties werken.
En zo'n dame zat er in die promo. De eerste dame die je ziet is een DJ die er absoluut goed uitziet voor haar 43 jaren oud, lekker bezig met haar ding, niks geks. Maar die tweede... Getverdemme!
Duidelijk niet tevreden met het feit dat ze geen 20 meer is, niet geïnteresseerd kleding te kopen die daadwerkelijk haar kont kunnen omvatten en een vieze, vette, doorrookte, hijgerige lach. Zo eentje waarvan je dan denkt, 'hopelijk overleeft ze 't weer'.
En die, die vindt het nodig te verklaren dat mannen van haar eigen leeftijd vies zijn. Vies! En dan zegt ze, 'ik moet er niet aan denken, van die witte oude mannen onderbroeken' en dan dus die vieze, vette lach er achteraan en het enige waar je aan kan denken is die 60+ reet van haar en hoe groot haar ondergoed zou moeten zijn die te kunnen omhelzen. Is vast geen niemendalletje.
Normaliter interesseert het me niet hoe groot of klein je bent maar als je het nodig vindt zo je mening te verkondigen dan vráág je er om.
Maar goed, niet gekeken is altijd mis. Ik heb van huis uit meegekregen dat je niet mag klagen over iets waar je niets van weet, je mag niet klagen over politiek als je niet stemt en je mag niet klagen over televisie zolang er een uit knop op zit.
En dus heb ik een poging gedaan. Op zaterdagavond nog wel. Dat ik niet iets beters te doen had lag volledig aan de kater die ik nog aan het uitzitten was van de avond ervoor. En de avond daar weer voor.
En echt, ik heb het geprobeerd. Ik ben diep gaan zuchten, heb geprobeerd te aarden, heb door mijn vingers heen gekeken, heb mijn honden tegen me aangetrokken, het hielp niet. Zo vies als ik dat hijgerige mens vond, La Paay is erger. Vele malen erger.
Wat een nietszeggende, domme, uitgeknepen muts. Na zo'n 300 jaar in het vak is ze weinig opgeschoten.
Een of ander vreemd Amerikaansachtig accent. Waarschijnlijk omdat ze ooit eens in de USA heeft gewoond, met haar Nederlandse man en kind, dan ram je dat accent er gewoon niet meer uit kennelijk.
En dus, nog voor de reclame, heb ik eieren voor mijn geld gekozen en heb de UIT knop gebruikt.
Wat een opluchting, zelfs de honden keken net wat gezonder uit hun ogen!
Tja, en zodoende heb ik dus nog steeds geen gefundeerde mening kunnen vormen.
Jammer hoor.
Dat is mijn mening althans, je moet alles met goed fatsoen kunnen funderen, niet domweg wat gaan schreeuwen.
Dus, toen ik weer eens een keertje televisie besloot te kijken en een aankondiging zag van een nieuw programma met Patricia Paay besloot ik na mijn eerste rillingen eerst eens dit nieuwe staaltje te gaan kijken. En daarna mijn gefundeerde mening te geven.
Ik moet zeggen, dit vond ik erg moeilijk. Ik zal even uitleggen waarom.
Het programma gaat over vrouwen van boven de 40 die een relatie aangaan met een (veel) jongere man. Mevrouw Paay leidt dit in met de opmerking dat niemand opkijkt van een oudere man met een jongere vrouw maar een oudere vrouw met een jonge(re) man trekt nog altijd veel bekijks, en dat mag niet meer kunnen in deze tijd!
Eerlijkheid gebied mij toe te geven dat ik van beide zaken nog immer een beetje opkijk. Vooral als het gaat om van die echt oude mannen/vrouwen die duidelijk hier naar op zoek zijn geweest. Dat vind ik altijd een beetje sneu en ze zijn zo goed herkenbaar. Aan de andere kant komt het natuurlijk ook voor dat je domweg verliefd wordt op iemand, dolverliefd, niet-meer-terug-te-draaien verliefd en dan blijkt diegene veel jonger te zijn. Als die liefde dan wederzijds is dan zeg ik, ga heen en wees gelukkig saampjes!
Maar die mensen die hebben besloten dat ze niks anders meer willen vanwege wat voor reden dan ook, het zal zó zijn en niet anders, die kunnen wat op mijn irritaties werken.
En zo'n dame zat er in die promo. De eerste dame die je ziet is een DJ die er absoluut goed uitziet voor haar 43 jaren oud, lekker bezig met haar ding, niks geks. Maar die tweede... Getverdemme!
Duidelijk niet tevreden met het feit dat ze geen 20 meer is, niet geïnteresseerd kleding te kopen die daadwerkelijk haar kont kunnen omvatten en een vieze, vette, doorrookte, hijgerige lach. Zo eentje waarvan je dan denkt, 'hopelijk overleeft ze 't weer'.
En die, die vindt het nodig te verklaren dat mannen van haar eigen leeftijd vies zijn. Vies! En dan zegt ze, 'ik moet er niet aan denken, van die witte oude mannen onderbroeken' en dan dus die vieze, vette lach er achteraan en het enige waar je aan kan denken is die 60+ reet van haar en hoe groot haar ondergoed zou moeten zijn die te kunnen omhelzen. Is vast geen niemendalletje.
Normaliter interesseert het me niet hoe groot of klein je bent maar als je het nodig vindt zo je mening te verkondigen dan vráág je er om.
Maar goed, niet gekeken is altijd mis. Ik heb van huis uit meegekregen dat je niet mag klagen over iets waar je niets van weet, je mag niet klagen over politiek als je niet stemt en je mag niet klagen over televisie zolang er een uit knop op zit.
En dus heb ik een poging gedaan. Op zaterdagavond nog wel. Dat ik niet iets beters te doen had lag volledig aan de kater die ik nog aan het uitzitten was van de avond ervoor. En de avond daar weer voor.
En echt, ik heb het geprobeerd. Ik ben diep gaan zuchten, heb geprobeerd te aarden, heb door mijn vingers heen gekeken, heb mijn honden tegen me aangetrokken, het hielp niet. Zo vies als ik dat hijgerige mens vond, La Paay is erger. Vele malen erger.
Wat een nietszeggende, domme, uitgeknepen muts. Na zo'n 300 jaar in het vak is ze weinig opgeschoten.
Een of ander vreemd Amerikaansachtig accent. Waarschijnlijk omdat ze ooit eens in de USA heeft gewoond, met haar Nederlandse man en kind, dan ram je dat accent er gewoon niet meer uit kennelijk.
En dus, nog voor de reclame, heb ik eieren voor mijn geld gekozen en heb de UIT knop gebruikt.
Wat een opluchting, zelfs de honden keken net wat gezonder uit hun ogen!
Tja, en zodoende heb ik dus nog steeds geen gefundeerde mening kunnen vormen.
Jammer hoor.
Abonneren op:
Posts (Atom)