Kantoorgespuis

Hysterische pontjes en vingercondooms

Op het pontje naar noord, even wat nieuwe parken ontdekken. M&R werden er wat hysterisch van, al die indrukken. 

En dit, dit is een condoom op mijn wijsvinger. 

Voetjes van de vloer op el Balconia.

Luieren op dakterras, wijn & bureaucondooms

Irritaties enzo

Soms, heeeel soms lukt het me.
Die onzinnige en niet ter zaken doende irritaties van me afgooien.
En als het me lukt merk ik hoe fijn het is om zo door het leven te wandelen. Accepteren dat niet iedereen even sociaal is, niet iedereen heeft opgelet tijdens het fietsexamen (al is het dan natuurlijk al te laat) en niet iedereen bekend is met het fenomeen stoep.

Er zijn maar weinig dingen die me zo kunnen irriteren als nitwits in het verkeer. Wandelend, fietsend, brommend of rijdend. Allemaal weten ze me, zonder dat ze er zelf van op de hoogte zijn, me op een enorm hoge kast te jagen vanwaar ik naar ze zit te blazen als een agressieve, zeer geïrriteerde leeuwin.

Toeristen
De toeristen die, zodra ze de grens over zijn, vergeten waar een stoep voor dient. Dat je niet domweg voor een fiets kan stappen zonder aangereden te worden. Dat je in nauwe straatjes geen voorrang hebt als je hand in hand over de WEG loopt omdat je hand in hand niet op de stoep past.
De toeristen die, na te hebben gewandeld door mijn mooie stad, het tóch nog een goed plan vinden een fiets te huren om zich tussen de gekte te begeven. De toeristen voor wie rechts houden een optie is. De toeristen die uiteindelijk toch wat angstig worden van de wegen die je vaak moet delen met auto’s en trams en dus besluiten dat de stoep veiliger is om op te fietsen en vervolgens die leuke welluidende fietsbel gebruiken om je te vertellen dat je voor ze opzij moet. Op de STOEP.

Als het me teveel wordt wil ik graag ze even laten schrikken door bijvoorbeeld de mensjes die denken toch lekker uitgebreid over de weg te kunnen wandelen even met mijn schouder te schampen terwijl ik langs ze scheer. Heel prettig als ik ze hoor schrikken of vloeken.

Mijn oplossing?
Kom vooral naar mijn prachtige stad, gooi er flink wat geld tegenaan. Laat je vervoeren door die idioot grote toeristenbussen (althans, die bussen die weten hoe ze moeten rijden in een drukke stad vol met mensen) en breng lekker veel tijd binnen door. Musea, coffeeshops, dat soort zaken.

Dan, mensen die denken te kunnen fietsen maar helaas.
En dan heb ik het over mijn mede Amsterdammers.
Die vinden zichzelf zo geoefend en belangrijk dat ze gewoon de regels mogen negeren. Ze rijden immers dagelijks naar hun kantoortje door deze stad en aangezien ze nooit een ongeluk hebben gehad zal hun rijgedrag wel in orde zijn.
Nee, nee, nee. De reden dat je nog geen ongeluk hebt gehad is omdat er mensen zoals ik zijn die zich wel aan de regels houden en waarde hechten aan hun fietsen en gezondheid en dus jouw fouten opvangen!
Nee, bellen op de fiets is niet handig. Je denkt misschien van wel maar wat je vergeet is dat je rustig de hele rijbaan in beslag neemt omdat je er geen erg meer in hebt. Nee, sms’en is ook allesbehalve handig omdat je namelijk niet meer naar voren kijkt.  En als je niet naar voren kijkt zie je dingen niet aankomen en moet je misschien wel ineens uitzwenken en dan zit je ineens in mijn wiel.
En ja, dat stoplicht, heul vervelend, absoluut, dat staat er niet voor de kat z’n k*t. Ik geef toe dat je soms voor Jan Doedel kan staan te wachten, die plekken zijn er inderdaad maar zo’n druk kruispunt, ik zeg, je leeft maar een keer, dus wees zuinig op je leven. Zo lang sta je er echt niet, misschien voelt het zo maar het is écht niet zo. En ga niet met je mooie nieuwe bel naar me staan rinkelen achter me als ik besluit dat mijn leven het wél waard is om te wachten op dat groene lampje. Het interesseert me echt geen drol dat je het geduld hebt van een hongerige hamster en niet op tijd van huis bent gegaan. Not my problem!
En als je afslaat, een straat in, een rotonde af, whatever, dan is het echt geen schande dit aan te geven. Je weet wel, met je arm de richting op wijzen waar je heen gaat. Serieus handig bedacht ooit door iemand en, dit wist je vast niet, er staat een boete op als je dit verzuimt!
Ja een boete, omdat het namelijk gevaarlijke situaties kan opleveren als je het niet doet en gewoon maar een beetje aanrommelt. En misschien leef jij graag wat dat betreft ‘on the edge’, ik niet.

Mijn oplossing?
Nja, voor elke scheet die je laat kan je een boete krijgen, ik zeg, politie, hoppa met die bonnenboekjes!
Of, iedereen moet een fietsexamen afleggen. Ik weet zeker dat de helft zakt.
Als we dan ook nog dit hele gebeuren gaan controleren wordt het vast een stuk veiliger op de weg.

Wat hebben we nog?
Ach ja, scooters.
Rete handige dingen wat mij betreft. Helaas niet in mijn bezit maar kan me goed voorstellen dat het wel wat doet voor de stadse mens.
Ook weet ik dat scooters wat harder gaan dan fietsers. En ook weet ik dat scooters (die van 45km/u) dan toch echt het beste gedijen op de autowegen in de stad. Dus, wat doe je op het fietspad?
En, waarom toeter je naar me als ik niet binnen de seconde opzij ga? En waarom toeter je naar me als je er hoe dan ook niet langs kan. Beetje zenuwachtig gedrag hè?
En zo nutteloos.
Ik sta er niet om bekend in het niks te kunnen verdwijnen.
En joh, waarom gaan die snorscooters toch zo hard? Die kunnen toch maar 25? Het valt tegenwoordig op als er een scooter voorbij komt die daadwerkelijk de benodigde begrenzing nog heeft.
Ben je zó ijdel dat die helm echt niet kan?
Ik heb niks tegen scooters in het algemeen (vele anderen wel, vandaar dat ik het even benadruk) maar, het feit dat je sneller kan dan een fiets en meer centen hebt neergelegd betekent niet dat je heer en meester bent op de weg.
Allesbehalve.

En dan. Wijs je iemand op zijn fout door ze te waarschuwen met je bel dan kan je een geïrriteerde blik krijgen of ze reageren überhaupt niet. Bij correct gebruik is een bel heel handig maar men negeert het geluid vaak want dat kan nooit voor hen bedoeld zijn toch?
Moet je jezelf bijna voor een auto werpen vanwege een SMS’end figuur die lekker aan het slingeren is (poep aan de rest toch?) en je zegt er iets van (netjes, nooit gaan schelden, ordinair en onintelligent) dan krijg je de meest nare ziektes naar je hoofd geworpen. Wat echt gek is want jij zit niet fout maar om wat voor reden dan ook moet je niet gaan zeiken tegen ze als zij jouw leven in gevaar brengen. Gewoon accepteren.
Moedeloos word je van dit soort egoïstische figuren.

Dus.
Wat is nu het doel van dit relaas?
Nou, ik ben er dus achtergekomen dat ik al deze irritaties een halt toe kan roepen.
Niet omdat de irritante medemens zich beter gaat gedragen maar omdat ik mezelf mijn negatieve gedrag ga afleren.
Wat helpt:
-Muziek. Niet te hard, je moet het verkeer nog kunnen horen, je moet kunnen horen dat mensen je eventueel zouden willen waarschuwen. (ik spreek uit ervaring, die knul hoorde me niet vanwege zijn geweldige muzak en zal nog wel een tijdje last van zijn knie houden, die auto gaf niet mee).
Zachtjes muziek op de achtergrond zeg maar. Kalmerend.
-De domheid van anderen accepteren. En dan mag je er best prat op gaan dat jij dus gewoon slimmer bent, een niveautje (misschien wel twee) hoger zit.
-Defensief rijden, ga ervan uit dat de rest dommer is dan jij bent, zie hierboven. Zoals al eerder gezegd, ga ervan uit dat je de fouten van anderen moet opvangen.

Ik probeer me hier aan te houden en ik heb gemerkt dat het ’t leven een stuk makkelijker maakt. Je bloeddruk hoort omlaag te gaan als je lekker naar huis of naar de kroeg fietst, niet omhoog omdat anderen niet sociaal kunnen zijn.
En ik accepteer het ook als het eens niet gaat, als de mensen toch té dom zijn.
Zoals vanmorgen.
Wat me tot dit verhaal inspireerde.

Zo, en dan ga ik nu eens lekker een potje in- en uitademen.
Want over een half uurtje mag ik de fiets weer op en proberen we alle goede voornemens weer opnieuw.