Absolute Yoga

Wat zei ik ook alweer in mijn vorige post? Ik hou er niet van om te zweten met vreemden?
Juist ja.
Dus, afgelopen woensdag ben ik naar Absolute Yoga geweest.
Ten eerste, ik ga zeker nog eens terug, ik voelde me goed erna en ben ervan overtuigd dat dit gezond is voor lijf en ledematen en niet te vergeten, mijn grijze massa.
Maar er waren wel wat dingetjes... Als ik samen met een bekende was geweest had ik in mijn broek geplast van het lachen...

Het begon met de dame die samen met me binnen kwam, net als ik iemand die voor het eerst hot yoga ging proberen. Om wat voor reden dan ook doen ze bij AY alles in het Engels, de website en ook de formulieren die je moet invullen voor je mee kan doen.
Deze dame had duidelijk geen talenknobbel en was er ook een beetje verbolgen over. Toegegeven, zou zomaar handig kunnen zijn om de zaken ook in het Nederlands neer te zetten gezien het feit dat je je in Nederland bevindt maar ok.
Een van de medewerksters deed haar best me van alles te vertellen over de studio maar werd na elke zin onderbroken door de dame die moest weten of adress hetzelfde was als adres, accept was toch accepteren en zip code was geheimtaal voor die arme muts.
Eenmaal aangekomen bij de kleedkamer was ik kwijt hoe laat het was en ben ik me maar meteen gaan omkleden en in de zaal gaan zitten.
Daar waren al twee dames aanwezig die in stilte naar zichzelf zaten te staren in de enorme spiegels die aan alle kanten hangen. Ietwat confronterend maar daar had ik maar even poep aan.
Het was al aardig warm, zo'n warmte als een enorm hete zomerse dag, dat je liever zo mijn mogelijk beweegt vanwege de kans op smelten.
Een goed moment om even lekker relaxed met je ogen dicht te wachten maar toen ik ze open deed zag ik dat dit moment door de kenners werd benut om de benen eventjes in de nek te gooien. Heel rustig pakte een van hen hun voet en bracht deze in slowmotion tot net achter hun oren.
Nu wist ik zeker dat ik nog wel een paar keer zou komen want als ik dit ooit zou kunnen! Dat brengt toch allerlei voordelen met zich mee zou ik zo zeggen.
Langzaamaan vulde de zaal zich met vrouwen die gelukkig niet allemaal ledematen op plekken legden waar ze eigenlijk niet horen.
Uiteindelijk kwamen er ook twee heren binnen, beiden in niet meer gekleed dan een klein, kort, zwart broekje.
Geen shirt.
Jakkie.
Het gaat 40 graden worden, een shirtje maakt dan ook niks uit. We zijn niet op het strand.
En dat broekje? Echt? Je gaat jezelf in de meest vreemde bochten wringen in een broekje waar het hele klokkenspel en klepel zo uit kan ontsnappen?
Nogmaals, jakkie.
Jakkiebah.
En natuurlijk ging een van hen voor me staan.
En ja, het uitzicht was geen pretje. Geen idee hoe de houding heet maar het houdt in dat je met je kont omhoog zit en naar voren moet kijken.
Degene voor je doet dit dus ook.
Smakelijk eten.
Maar goed, het was niet anders.
Ik heb het vrij lang allemaal volgehouden, ik stond er zelf verbaasd over. Al schrok ik elke weer als ik mezelf in de spiegel zag want uiteindelijk leek ik zo'n beetje paars te worden!
Het laatste kwartier van de 90 minuten heb ik er een paar moeten overslaan omdat ik serieus dacht onderuit te gaan, je hele lijf naar achteren strekken en je hoofd erbij in 40 graden kan dat wel met je doen dus ik koos er af en toe voor om mijn lijf wat rust te gunnen in de enige positie van welke ik de naam nog weet, savasanna, of zoiets dergelijks althans. Dit hield niet meer in dan op je rug liggen en ademen, deze had ik vrij snel onder de knie.
Al met al vond ik het wel lekker om te doen, echt 90 minuten helemaal met jezelf bezig zijn.
Dus, ja, ik ga terug en beslis na de derde keer of dit iets is wat ik door ga zetten.

Lui

Ochtendluiheid....
Maar niet voor heel lang, om 09.30 uur yoga, ben zeer benieuwd!
Heb nu een aantal mensen gesproken, de ene helft heeft het over kotsen en flauwvallen, de andere over hoe heerlijk het is.
We gaan maar eens een eigen mening vormen hierover.
Eerst maar eens koffie.

Honden

Maken me hoe dan ook altijd weer net even wat vrolijker :)

To groove or not to groove

En toen was het echt tijd om die groove weer terug te krijgen...
Veel gebeurd, teveel om op te noemen, teveel dat ik niet wil opnoemen. Laten we het daar maar op houden.

Hoe doe je dat, je groove terugkrijgen? Veel mensen die me goed kennen vertellen me dat ik mezelf weer moet worden, alsof ze me vertellen dat ik even boodschappen moet gaan doen. Ga er maar eens aan staan, jezelf terugvinden.
Weet ik überhaupt wel hoe ik mezelf verloren ben is de vraag.
Ja, ik heb wel een idee daarvan, maar dat maakt de vraag hoe je jezelf terug moet vinden niet veel duidelijker. Waar ben ik in de tussentijd gebleven dan?
Geen idee, ik was in ieder geval niet daar waar ik moest zijn.
Wat een gedoe.
Nu is dus de vraag hoe ik dit ga aanpakken.
Mijn plan van aanpak op dit moment is domweg op zoek te gaan. Er zijn een aantal dingen waarvan ik verwacht mezelf te kunnen worden.
-Luisteren naar mezelf. Waar heb ik echt zin in, wat doe ik graag, waar heb ik lol in? Wat ik daarmee bedoel, is dat ik echt de dingen wil doen en ondernemen die ik echt wil, niet opgelegd door anderen. Heb ik zin om iets te gaan drinken met iemand, dan doe ik dat, wil ik liever thuis wat tijd voor mezelf dan mag dat ook. Dat betekent niet dat ik saai of een huismus ben, ik moet naar mezelf luisteren.
-Werken aan een positievere blik op het leven. Die heb ik altijd wel gehad. Ik ben nooit iemand geweest die alleen maar lachend door het leven ging maar ik had wel een positieve kijk op hoe de zaken er voor stonden en ging graag van het beste uit. Momenteel verwacht ik meer het ergste van alles wat er gebeurd. Ik lijk geen positieve uitkomst meer te kunnen verwachten, van wat dan ook, en dat negatieve, dat is funest, zuigt al je energie. Ik neem zoveel voorschotten op mijn sores, erg vermoeiend. Kwestie van gedachten afdwingen, ik denk dat dat kan, kwestie van oefening en doen.
-Mijn zelfvertrouwen opkrikken. Dit heeft momenteel veel te maken met mijn uiterlijk. Ik voel me geremd door lichaam zowel letterlijk als figuurlijk. Ook al ben ik 12 kilo afgevallen, ik ben er nog niet. Ik voel me letterlijk geremd omdat ik niet de kleding kan dragen die ik wil, ik voel me geremd in mijn bewegingsvrijheid door het vet dat in de weg zit en ik voel me niet vrouwelijk. Ik voel me figuurlijk geremd omdat ik me niet aantrekkelijk voel, iets wat ik wel altijd heb gehad. Ik vind het prettig me aantrekkelijk te voelen en dat doet mijn hele gemoed goed. Misschien wat oppervlakkig maar daardoor niet minder waar!

Goed.
Nog geen geweldige PVA maar het is iets.
De eerste twee zaken hebben vooral te maken met mijn grijze massa, die moet ik onder controle zien te krijgen. Zoals gezegd, kwestie van afdwingen, vermoeiend maar waar.
Voor wat betreft het zelfvertrouwen, ik denk dat beweging me op vele manieren zal gaan helpen.
Het zal me lichamelijk helpen en geestelijk schijnt het ook van alles te doen.
Maar, wat ga ik doen? Ik ben geen al te grote fan van de sportschool. Ik vind het er vaak stinken, ik ben geen fan van zweten met vreemden en ik heb nog geen les gevonden waar ik echt blij van werd.
Behalve korfbal, basketbal, wat sportscholen en een beetje kickboksen heb ik weinig uitgeprobeerd, en daar ga ik maar eens verandering in brengen.
En dus ga ik woensdag aanstaande naar 'hot yoga'. Yoga heb ik altijd al eens willen proberen, dat schijnt zo goed te zijn, je wordt er lenig van (en daar zie ik vele voordelen in...), gaat je zowel lichamelijk al geestelijk gezonder voelen en je gaat er beter uitzien, ik kan geen nadelen ontdekken. Hot yoga schijnt nog beter te zijn omdat je alle oefeningen doet met een temperatuur van 40 graden. Ik heb de site even goed doorgenomen, het advies is om minstens 3 keer een les te volgen eer je (eventueel) zou willen opgeven omdat het te zwaar of niet leuk is. Eng advies, wat moet ik daarvan denken, maar ik ga mijn best doen!

Dus woensdag de eerste stap op lichamelijk gebied, de rest speelt zich vooral veel in mijn hoofd af.

We zullen het merken...
:-|