Absolute Yoga

Wat zei ik ook alweer in mijn vorige post? Ik hou er niet van om te zweten met vreemden?
Juist ja.
Dus, afgelopen woensdag ben ik naar Absolute Yoga geweest.
Ten eerste, ik ga zeker nog eens terug, ik voelde me goed erna en ben ervan overtuigd dat dit gezond is voor lijf en ledematen en niet te vergeten, mijn grijze massa.
Maar er waren wel wat dingetjes... Als ik samen met een bekende was geweest had ik in mijn broek geplast van het lachen...

Het begon met de dame die samen met me binnen kwam, net als ik iemand die voor het eerst hot yoga ging proberen. Om wat voor reden dan ook doen ze bij AY alles in het Engels, de website en ook de formulieren die je moet invullen voor je mee kan doen.
Deze dame had duidelijk geen talenknobbel en was er ook een beetje verbolgen over. Toegegeven, zou zomaar handig kunnen zijn om de zaken ook in het Nederlands neer te zetten gezien het feit dat je je in Nederland bevindt maar ok.
Een van de medewerksters deed haar best me van alles te vertellen over de studio maar werd na elke zin onderbroken door de dame die moest weten of adress hetzelfde was als adres, accept was toch accepteren en zip code was geheimtaal voor die arme muts.
Eenmaal aangekomen bij de kleedkamer was ik kwijt hoe laat het was en ben ik me maar meteen gaan omkleden en in de zaal gaan zitten.
Daar waren al twee dames aanwezig die in stilte naar zichzelf zaten te staren in de enorme spiegels die aan alle kanten hangen. Ietwat confronterend maar daar had ik maar even poep aan.
Het was al aardig warm, zo'n warmte als een enorm hete zomerse dag, dat je liever zo mijn mogelijk beweegt vanwege de kans op smelten.
Een goed moment om even lekker relaxed met je ogen dicht te wachten maar toen ik ze open deed zag ik dat dit moment door de kenners werd benut om de benen eventjes in de nek te gooien. Heel rustig pakte een van hen hun voet en bracht deze in slowmotion tot net achter hun oren.
Nu wist ik zeker dat ik nog wel een paar keer zou komen want als ik dit ooit zou kunnen! Dat brengt toch allerlei voordelen met zich mee zou ik zo zeggen.
Langzaamaan vulde de zaal zich met vrouwen die gelukkig niet allemaal ledematen op plekken legden waar ze eigenlijk niet horen.
Uiteindelijk kwamen er ook twee heren binnen, beiden in niet meer gekleed dan een klein, kort, zwart broekje.
Geen shirt.
Jakkie.
Het gaat 40 graden worden, een shirtje maakt dan ook niks uit. We zijn niet op het strand.
En dat broekje? Echt? Je gaat jezelf in de meest vreemde bochten wringen in een broekje waar het hele klokkenspel en klepel zo uit kan ontsnappen?
Nogmaals, jakkie.
Jakkiebah.
En natuurlijk ging een van hen voor me staan.
En ja, het uitzicht was geen pretje. Geen idee hoe de houding heet maar het houdt in dat je met je kont omhoog zit en naar voren moet kijken.
Degene voor je doet dit dus ook.
Smakelijk eten.
Maar goed, het was niet anders.
Ik heb het vrij lang allemaal volgehouden, ik stond er zelf verbaasd over. Al schrok ik elke weer als ik mezelf in de spiegel zag want uiteindelijk leek ik zo'n beetje paars te worden!
Het laatste kwartier van de 90 minuten heb ik er een paar moeten overslaan omdat ik serieus dacht onderuit te gaan, je hele lijf naar achteren strekken en je hoofd erbij in 40 graden kan dat wel met je doen dus ik koos er af en toe voor om mijn lijf wat rust te gunnen in de enige positie van welke ik de naam nog weet, savasanna, of zoiets dergelijks althans. Dit hield niet meer in dan op je rug liggen en ademen, deze had ik vrij snel onder de knie.
Al met al vond ik het wel lekker om te doen, echt 90 minuten helemaal met jezelf bezig zijn.
Dus, ja, ik ga terug en beslis na de derde keer of dit iets is wat ik door ga zetten.